آبخازیا

اوسِتیای جنوبی کجاست؟

اوستیای یک سرزمین مورد مناقشه و دولتیست که به طور محدود مورد شناسایی قرار گرفته‌است. پس از جنگ اوستیای جنوبی در سال ۲۰۰۸ میلادی، نیروهای اوستیایی و روسی کنترل کامل این سرزمین را عملاً در دست گرفتند. تاکنون کشورهای روسیه، ونزوئلا، نیکاراگوئه، نائورو و تووالو وسوریه سرزمین اوستیای جنوبی را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت شناخته‌اند.
سرزمین اوستیا شامل دو بخش شمالی و جنوبی است. اوستیای شمالی-آلانیا یکی از ۸۵ واحد فدرال روسیه است. در حالی‌که اوستیای جنوبی به صورت یک جمهوری خودمختار اداره می‌شود. در سده‌های چهارم تا اول پیش از میلاد سکاها و سرمت‌ها با آلان‌ها پیوند حاصل کردند. در سدهٔ سیزدهم میلادی گروه کثیری از مردم این سرزمین به دست مغول‌ها و تاتارها کشته شدند. در سدهٔ ۱۵ تا ۱۸ میلادی تشکیل قومی مجدد از آنها آغاز شد. گرجی‌ها مردم اوستی را آوس و روس‌ها آنان را یَس (یاس) می‌نامیدند. پس از پایان هجوم مغول‌ها، مردم ساکن در اوستیای جنوبی زیر سلطهٔ اشراف و ملاکان گرجی قرار گرفتند. در سال ۱۷۷۴ میلادی روس‌ها بر سرزمین اوستیا مسلط شدند. در سال ۱۸۰۱ میلادی، اوستیای جنوبی به همراه گرجستان به تحت‌الحمایگی روسیه درآمد. در نیمه نخست سدهٔ ۱۹ میلادی طی سال‌های ۱۸۰۴، ۱۸۱۰، ۱۸۳۰، ۱۸۴۰ و ۱۸۵۰ مردم این سرزمین علیه روسیه قیام کردند و سر به شورش برداشتند. پس از انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ اوستیایی‌ها از اطاعت روسیه سر باز زدند، ولی سرکوب شدند. سرانجام سرزمین اوستیا به دو قسمت تجزیه شد. بخش شمالی آن جزء روسیه شد و بخش جنوبی آن به صورت جزیی از گرجستان درآمد. اوستیای جنوبی در ۱۹۲۲ میلادی به صورت یک استان خودمختار درآمد.

آبخاز کجاست؟

آبخاز یا آبخازستان با نام رسمی جمهوری آبخاز نام سرزمینی است واقع در غرب قفقاز و کرانهٔ شرقی دریای سیاه که حدود ۲۴۲ هزار نفر جمعیت دارد که بیشترشان تابعیت روسی دارند. روسیه تنها کشوری است که جمهوری آبخازیا را به رسمیت می‌شناسد. پایتخت این کشور، بندر سوخومی است که در ساحل دریای سیاه واقع است. آبخاز در سدهٔ دوم پیش از میلاد تابع مهرداد ششم فرمانروای دولت پونتوس بود. از اواخر سدهٔ نخست میلادی رومیان به آبخاز حمله کردند. از سدهٔ چهارم تا ششم میلادی دولت روم شرقی بتدریج در آبخاز نفوذ کرد. بنا به نوشته مورخان رومی آبخاز بخشی از سرزمین لازیکا بود. خصی کردن بردگان آبخازی یکی از کارهای زشت رومیان به شمار می‌رفت. آبخازیه همانند دیگر نواحی گرجستان مورد نزاع دولت‌های روم شرقی و ایران ساسانی بود. فشار رومیان سبب می‌شد که مردم آبخاز به شاهان ساسانی توسّل جویند. در حدود سال ۶۴۳ میلادی، ۲۲ هجری عمر بن خطاب، سراقة بن عمرو را مأمور فتح قفقاز کرد. سراقة، جیب بن مسلم قهری را مأمور گرجستان کرد و او مردم گرجستان، از جمله آبخاز را به پرداخت جزیه ملزم کرد. در سال‌های ۱۲۰–۱۱۸ هجری سپاهیان بنی امیه شهر سوخوم را ویران کردند. آبخاز در سال‌های ۳۳۹–۳۳۶ هجری از رونق فراوان برخوردار بود. از این زمان به بعد دودمان باگرایتون گرجستان بر آبخاز فرمانروایی یافتند. در سده‌های پنجم تا هفتم هجری فرهنگ، زبان و خط گرجی جانشین فرهنگ بیزانسی شد. تا عهد مغولان دودمان باگرایتون فرمانروای آبخاز بودند. مدتی سلطان جلال‌الدین منکبرنی یا همان خوارزمشاه در بلاد گرجستان عنوان شاه آبخاز را داشت که به صورت ملک‌الملوک آبخاز و گرجیان نوشته شده‌است.
در اواسط سده نهم هجری دولت عثمانی به آبخاز لشکر کشید و اراضی ساحلی آبخاز به ویژه سوخوم به پایگاه نظامی دولت عثمانی تبدیل شد. با ورود سپاهیان عثمانی، دین اسلام در میان آبخازها گسترش یافت، ولی مسیحیت نیز همچنان به حیات خود ادامه داد. آبخازها در سده دوازدهم هجری علیه دولت عثمانی دست به شورش زدند و لشکریان ترک را از دژ سوخوم بیرون راندند. آبخازها در سال ۱۸۱۰ میلادی تحت‌الحمایگی دولت روسیه را پذیرفتند. در سال ۱۸۶۶ میلادی آبخازها علیه دولت روسیه سر به شورش برداشتند و گروه کثیری از آنان که اغلب مسلمان بودند، به ترکیه مهاجرت کردند. پس از جنگ روسیه و عثمانی در سال‌های ۱۸۷۸–۱۸۷۷ میلادی (۱۲۹۵–۱۲۹۴ هجری) بار دیگر گروهی از آبخازها به شبه جزیره آناتولی مهاجرت کردند. سال ۱۹۲۱ میلادی حکومت شوروی در آبخاز مستقر شد و این سرزمین در فوریهٔ ۱۹۲۲ به صورت بخشی از سرزمین اتحاد جماهیر شوروی درآمد.

جنگ گرجستان ، اوستیا و آبخازیا

ستیزه گرجستان - اوستیا در سال ۱۹۸۹ میلادی آغاز شد. با فروپاشی شوروی در سال ۱۹۹۱ میلادی و اعلام استقلال گرجستان از اتحاد جماهیر شوروی، ساکنان اوستیای جنوبی حاکمیت گرجستان را نپذیرفتند و استقلال اوستیای جنوبی را اعلام کردند. اين اعلام استقلال از همان هنگام با مخالفت تفليس مواجه شد تا اينکه سرانجام نيروهای ارتش گرجستان در روز هفتم اوت ۲۰۰۸ میلادی وارد شهر تسخینوالی، مرکز اوستيای جنوبی، شدند، تا حاکميت تفلیس بر اين منطقه را اعمال کنند.
نبرد میان میان استقلال‌طلبان اوستیای جنوبی و نیروهای گرجی که از سال ۱۹۸۹ میلادی آغاز شده بود، در سال ۲۰۰۸ میلادی شدت گرفت. در سال ۲۰۰۸ میلادی پس از روزها نبرد سنگین میان استقلال‌طلبان اوستیای جنوبی و ارتش گرجستان، یک آتش‌بس اعلام شد. ولی پس از اعلام آتش‌بس، در تاریخ ۷ اوت ۲۰۰۸ نیروهای ارتش گرجستان در یک عملیات غافلگیرانه، شهر چخینوالی را تصرف کردند. فردای آن روز یعنی در ۸ اوت ۲۰۰۸ میلادی، ارتش روسیه در واکنش به حملهٔ ارتش گرجستان، بخشی از نیروهای خود را در مرز با اوستیا قرار داد. سپس تانک‌های ارتش روسیه وارد شهر چخینوالی شدند. دمیتری مدودف، رئیس جمهور وقت روسیه، این اقدام ارتش روسیه را در جهت دفاع از شهروندان روسی ساکن در اوستیای جنوبی عنوان کرد. با حمایت ارتش روسیه، استقلال‌طلبان بار دیگر به پیروزی رسیدند. پس از این پیروزی، روسیه در ۲۶ اوت ۲۰۰۸ و نیکاراگوئه در ۳ سپتامبر ۲۰۰۸ استقلال اوستیای جنوبی را به رسمیت شناختند. اما اعضای ناتو، اتحادیه اروپا و اکثر کشورهای دیگر آن را بخشی از گرجستان می‌دانند.
البته مقامات گرجی اوستیای جنوبی را یک سرزمین اشغال شده توسط روس‌ها می‌دانند و شایعاتی در مورد پیوستن احتمالی این سرزمین به فدراسیون روسیه وجود دارد.

سرزمین آبخازها نیز در جنگی که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوری در سال‎های ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ میلادی رخ داد از گرجستان جدا شد، و در سال ۱۹۹۹ رسماً اعلام خودمختاری کرد. اقدامی که منطقه آبخازیا را با تحریم‌های بین‌المللی مواجه کرد. مقامات آبخازیا سرانجام در سال ۲۰۰۸ میلادی با استفاده از فضای به وجود آمده پس از تهاجم ارتش گرجستان به اوستیای جنوبی و مداخله روسیه در حمایت از استقلال اوستیای جنوبی، اعلام استقلال کردند. پس از این رویداد، روسیه از استقلال آبخازیا حمایت کرد و با گسترش روابط پایدار خود با آبخازیا به اصلی‎ترین شریک و متحد آبخازیا تبدیل شد. به همین علت، اقتصاد منطقه آبخازیا کاملاً متکی به روسیه است و واحد پولی‌ آبخازیا روبل است و مردم آن هم برای تردد به سایر کشور‌ها از گذرنامه روسی استفاده می‌کنند.

از انقلاب گل رز ، تا جنگ آگوست 2008

8 دسامبر سال 2003: نینو بورجانادزه کفیل ریاست جمهوری گرجستان امضای قراردادهای همکاری با روسیه را مهم دانسته و  به گسترش روابط  بین دو کشور تأکید و پوتین را به تفلیس دعوت کرد. آبخازها و اُوسها برای مسافرت به روسیه از سیستمی آسان برای گرفتن ویزا استفاده می کنند. روسیه برای منطقه خودخوانده آجارستان نیز این سیستم را به کار بست.
25 دسامبر 2003: بورجانادزه با پوتین دیدار کرد و به گسترش روابط دو کشور تأکید کرد.

سال 2004
10 فوریه 2004: ساکاشویلی بعد از پیروزی در انتخابات، اولین سفر رسمی خود به روسیه را انجام داد و با پوتین دیدار کرد. در این دیدار بر آغاز گفتگوها برای خروج نیروهای روسی از گرجستان تأکید شد. بعدها فاش شد که در این دیدار پوتین از ساکاشویلی خواسته بود که خابوردزانیا را از پُست خود یعنی از مقام وزارت اطلاعات خلع نکند. در این دیدار سفر پوتین به گرجستان برنامه ریزی شد.
14 مارس 2004: حکومت خودخوانده آجارستان به ساکاشویلی اجازه ورود به منطقه را نداد. روسیه استفاده از زور توسط دولت مرکزی را محکوم کرد و اعلام کرد که اگر جنگ داخلی در گرجستان رخ دهد، دولت مرکزی باید جوابگو باشد. در این میان ساکاشویلی از روسیه خواست تا در این مورد بی طرف باشد و از جدایی طلبان حمایت نکند.
16 مارس 2004: لوژکف شهردار مسکو به آجارستان سفر کرد و حمایت خود از رهبر جدایی طلب آجارستان اصلان آباشیدزه اعلام داشت.
2 می 2004: حکومت جدایی طلب دو پل ارتباطی چولُکی و کاکوتی را منفجر کرد. در باتومی تظاهرات ضد حکومت جدایی طلب آغاز شد.
3 می 2004: وزارت اطلاعات گرجستان ژنرال روس با نام نِتکاچوف را در رهبری و حمایت از ایجاد و ساخت  مکانهایی که جدایی طلبان آجار، برای مقابله با دولت مرکزی از آن استفاده و بکار می بردند، شناسایی کرد.
6 می 2004: اصلان آباشیدزه رهبر جدایی طلبان از پُست خود استعفا داد. یکی از مقامات اطلاعاتی روسیه با نام  ایگور ایوانُف او را به مسکو برد.
28 می 2004: تفلیس میزبان نشستی با عنوان روابط گسترده اقتصادی بین روسیه و گرجستان بود.
31 می 2004: گرجستان پُست های مرزی منطقه جدایی طلب تسخینوالی را گسترش و مجهزتر کرد، دلیل این عمل تهدید فرمانده صلح بانان روسی بود. روسها کنترل قاچاق کالا را بهانه قرار دادند.
11 ژوئن 2004: بازار ارگنتی در نزدیکی منطقه جدایی طلب اوستیا تعطیل شد. دولت گرجستان اعلام کرد که این بازار موجب زیان اقتصادی معادل با 120 میلیون لاری به بودجه کشور است؛ چون در این  بازار اجناس قاچاق از روسیه وارد می شود و دولت قادر به کنترل این اجناس نیست.
8 جولای 2004: جدایی طلبان اوستیایی50 نفر از نیروهای پلیس را به اسارت گرفتند و در تسخینوالی آنان را مجبور به زانو زدن کردند. آنها این صحنه ها را فیلمبرداری و در تلویزیون نشان دادند. در منطقه تیراندازی هایی صورت گرفت و قربانیانی نیز در پی داشت.
9 جولای 2004: وزارت امور خارجه روسیه اعلام کرد که شهروندان روسیه ساکن در تسخینوالی را حفاظت خواهد کرد.
29 جولای 2004: گرجستان دریافت روادید برای سفر به گرجستان را برای شهروندان روسیه آسانتر کرد.
4 آگوست 2004: گرجستان توریست های روس را از مسافرت به آبخازیا منع کرد و اعلام کرد، در صورت نادیده گرفتن مرزهای دریایی توسط کشتیهای روسی، به آنها شلیک خواهد شد. روسیه نیز تهدید کرد که هر گونه شلیک را با حمله تلافی خواهد کرد.
18 آگوست 2004: پوتین سفر خود به تفلیس را با توجه به وضعیت ایجاد شده بی فایده خواند.
19 آگوست 2004: نیروهای گرجی بلندی های تلیاقانا را تصرف کردند. نیروهای روس در مقابل تونل روکی مستقر شدند. به دستور ساکاشویلی نیروهای گرجی بغیر از صلح بانان منطقه را ترک کردند.
10 سپتامبر 2004: روسیه راه آهن روسیه به آبخازیا را تعمیر و استفاده مجدد از این مسیر را آغاز کرد.
7 اکتبر 2004: در نشستی مجمع اتحادیه اروپا، بر سر مسئله روسیه و گرجستان مشورت کردند. روسیه در این نشست شرکت نکرد. کلیه اعضای این مجمع بر تمامیت ارضی گرجستان تأکید کردند.
23 دسامبر 2004: پوتین در یکی از جلسات تشکیل شده در مسکو وضعیت گرجستان را به وضعیت بوجود آمده در کوزو تشبیه کرد.
30 دسامبر 2004: در نشست اتحادیه اروپا، روسیه ادامه حضور نیروهای ناظر در مناطق جدایی طلب را وتو کرد.

سال 2005
2 فوریه 2005: انفجاری در مقابل یکی از ساختمان های پلیس در گوری رخ داد. گرجستان عامل این انفجار را که شهروند روسیه  و مأمور اطلاعاتی بود دستگیر کرد و به روسیه تحویل داد.
18 فوریه 2005: وزیر اُمور خارجه روسیه به گرجستان سفر کرد و در مورد خروج نیروهای روسی، روادید و حل مشکلات مناطق جدایی طلب گفتگو کرد. وی در مراسم ادای احترام به کشته شدگان مناقشات در مناطق جدایی طلب شرکت نکرد.
10 مارس 2005: پارلمان گرجستان با تصویب قانونی در مورد نیروهای روس در داخل کشور و تعیین مدت زمان برای خروج آنان با هدف بیرون راندن و تعطیلی پایگاههای نظامی روسیه اقدام کرد. برای خروج این نیروها تاریخ 1 ژانویه 2006 تعیین شد و اعلام شد که اگر تا این تاریخ نیروها خارج نشوند، ویزای آنان تمدید نشده، جابجایی و تهیه آذوقه برای آنها را ممنوع خواهند کرد.
30 مارس 2005: وزرای امور خارجه دو کشور در مورد خروج کامل نیروهای روس تا پایان سال 2008 به توافق رسیدند.
11 اکتبر 2005: پارلمان گرجستان از دولت خواست تا خروج صلح بانان روس را در برنامه کاری خود قرار دهد.
7 دسامبر2005: در نشست اتحادیه اروپا کلیه کشورهای عضو و همچنین روسیه بر شرکت آمریکا و اروپا در حل مشکلات مناطق جدایی طلب و پیشرفت دموکراسی در منطقه به توافق رسیدند.
19 دسامبر 2005: سازمان نظارت بر مواد غذایی روسیه، واردات مواد تولیدی توسط گرجستان را به روسیه ممنوع کرد.  
28 دسامبر 2005: وزیر انرژی گرجستان نیکا گیلائوری اعلام کرد که شرکت گازپروم روسیه درصدد است تا خط لوله انتقال گاز را به گرجستان تحریم کند.

سال 2006
22ژانویه 2006: خط لوله گاز و کابل های فشار قوی در اوستیای شمالی منفجر شد. به گفته ساکاشویلی این خرابکاری بود که توسط روسیه از انجام شد. کرملین این ادعا را بی پایه دانست. تفلیس یک هفته نتوانست با مسکو تماس پیدا کند.
8 فوریه 2006: در نزدیکی تسخینوالی نیروهای گرجی، سه نفر صلح بان روس را به جرم نداشتن ویزا دستگیر کردند. اکرواشویلی وزیر دفاع وقت اعلام کرد که نیروهای روس در گرجستان موظف به داشتن ویزا برای ماندن می باشند.
15 فوریه 2006: وزیر امور خارجه روسیه اظهار داشت گرجستان برخورد با نیروهای صلح بان روسی را از حد گذرانده است.
27 مارس 2006: دکتر انیشچنکو پزشک رده بالای سازمان نظارت بر مواد غذایی روسیه واردات شراب از گرجستان و مولداوی را ممنوع کرد.
31 مارس 2006: گرجستان و روسیه قراردادهایی در مورد حمل تسلیحات و جابجایی پرسنل روسی امضاءکردند.
3 ماه مه 2006: اکروشویلی وزیر دفاع وقت گفت که آغاز سال 2007 را در تسخینوالی جشن خواهد گرفت.
4 ماه مه 2006: دکتر اُنیشچنکو پزشک رده بالای سازمان نظارت بر مواد غذایی روسیه واردات آبهای معدنی بورجومی و نابغلاوی از گرجستان را ممنوع کرد.
13 ژوئن 2006: ساکاشویلی و پوتین در سن پترزبورگ ملاقات کردند و به شدت از هم انتقاد کردند. ساکاشویلی روسیه را برای تلاش در اشغال و تقسیم گرجستان متهم کرد.
8 جولای 2006: روسیه به بهانه تعمیرات و بازسازی مرز ورودی لارس را مسدود کرد.
22 جولای 2006: کویتسیانی نماینده دولت در منطقه کودوری از دولت مرکزی سرپیچی کرد و تفلیس با انجام عملیاتی چند روزه کنترل کامل این منطقه را در دست گرفت. کویتسیانی اول به سوخومی و بعد به مسکو فرار کرد.
22 سپتامبر 2006: ساکاشویلی در سازمان ملل اعلام کرد که روسیه در صدد اشغال و تقسیم گرجستان است.
27 سپتامبر 2006: وزارت اطلاعات گرجستان 4 نفر روس و 11 نفر از شهروندان گرجستانی را به جرم جاسوسی دستگیر کرد. آنها متهم به بمب گذاری در سال 2005 می باشند.
28 سپتامبر 2006: روسیه دادن ویزا به گرجی ها را متوقف کرد و سفیر و دیپلماتهای خود را از گرجستان خارج کرد.
1 اکتبر 2006: پوتین، دستگیری 4 روس توسط گرجستان را تروریسم دولتی خواند.
2 اکتبر 2006: دستگیر شدگان به اتحادیه اروپا تحویل داده شد.
3 اکتبر 2006: روسیه ارتباط هوایی، زمینی، دریایی را با گرجستان متوقف کرد.
6 اکتبر 2006: روسیه 1300 نفر از شهروندان گرجستانی را دیپورت کرد در این میان 2 نفر جان خود را از دست دادند.

سال 2007
22 ژانویه 2007:  کوالنکو، سفیر روسیه به تفلیس بازگشت.
31 ژانویه 2007: ساکاشویلی اعلام کرد که حاضر است با روسیه مذاکره کند و در از سرگیری روابط تلاش کند.
1 فوریه 2007: پوتین بازگرداندن سفیر روسیه به گرجستان را اولین قدم در راه از سرگیری روابط بین دو کشور دانست.
6 فوریه 2007: کوالنکو سفیر روسیه در کنفرانسی در تفلیس گفت: ما خواهان گرجستانی آزاد، دموکراتیک و بی طرف هستیم.
28 فوریه2007: سرگئی لاوروف تأکید کرد که روسیه مخالف عضویت گرجستان در ناتو می باشد و در این مورد هم به تفلیس و هم به دوستان غربی گرجی ها تذکر داده شده است.
12 مارس2007: پایگاه نظامی نیروهای گرجی مستقر در منطقه کودوری در آبخازیا توسط روسیه بمباران شدند. روسیه اعلام کرد که با این اتفاق هیچ ارتباطی ندارد. سازمان ملل با تحقیقاتی که انجام داد نتوانست کسی را به عنوان عامل اصلی معرفی کند.
9 می 2007: ساکاشویلی و پوتین درسن پترزبورگ دیدار و بر ازسرگیری روابط تأکید کردند. ساکاشویلی گفت که ما باید روابطی عالی داشته باشیم و این امر بسیار مهم می باشد. آنان در مورد تحریمها و برداشتن تدریجی آن نیز به توافق رسیدند.
27 می 2007: روسیه پایگاه نظامی واقع در آخال کالاکی را به گرجستان تحویل داد.
29 می 2007: پروازهای هوایی بین روسیه و گرجستان بعد از مدتها آغاز شد.
19 ژوئیه 2007: روسیه دادن ویزای کار، تحصیل و ترانزیت را به شهروندان گرجی آغاز کرد.
31 ژوئیه 2007: روسیه مانورهای آموزشی با نام قفقاز2007 را در قفقاز شمالی انجام داد.
7 آگوست 2007: جنگنده های روسی مزارع روستای تسیتنل اوبانی (صحرای قرمز) در نزدیکی گوری را بمباران کردند. کرملین هر گونه رابطه روسیه را با این بمباران غیر ممکن خواند. کارشناسان بین المللی بعد از تحقیق اثبات کردند که این حمله توسط روسیه صورت گرفته است.
20 سپتامبر 2007: در نزدیکی مرز منطقه خودخوانده آبخازیا، درگیری بین نیروهای پلیس گرجی و گروهایی از جدایی طلبان صورت گرفت. در این میان 2 نفر روس کشته و 7 نفر آبخاز دستگیر شدند.
30 اکتبر 2007: در نزدیکی مرز منطقه خودخوانده آبخازیا، نیروهای پلیس گرجی که در حال گشت زنی در اردوی جوانان ( اردوی جوانان گرجی" اردوی وطن پرستان") بودند توسط نیروهای صلح بان روس مورد حمله قرار گرفتند. رئیس جمهور به همان نقطه رفته و از فرمانده نیروهای روس خواست تا گرجستان را ترک کند.
12 نوامبر 2007: ساکاشویلی فاش کرد که در یکی از دیدارها، پوتین او را تهدید کرده بود که اگر مطابق سیاست های روسیه عمل نکند، گرجستان آینده ای بمانند قبرس خواهد داشت.
15 نوامبر 2007: روسیه آخرین نیروها را از باتومی و آخال کالاکی خارج کرد. وزارت امور خارجه روسیه انتخابات زودهنگام در گرجستان را فریب  و کاری بیهوده خواند.

سال 2008
8 ژانویه 2008: برای دومین بار میخائیل ساکاشویلی در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شد و پوتین را به گرجستان دعوت کرد.
20 ژانویه 2008: وزیر امور خارجه روسیه در مراسم تحلیف رئیس جمهور گرجستان شرکت کرد و با رئیس جمهور ، اسقف اعظم و احزاب مخالف دولت دیدار و گفتگو کرد.
22 ژانویه 2008: گلا بژواشویلی، وزیر امور خارجه گرجستان اعلام کرد که گرجستان حاضر به گفتگو با روسیه برای مصالحه است.
26 ژانویه 2008: به گفته ساکاشویلی گرجستان خطری برای نیروهای صلح بان روسی مستقر در تسخینوالی و آبخازیا ایجاد نمی کند و در صدد بیرون راندن آنان از کشور نیست.
4 فوریه 2008: در سفری که پوتین به داغستان داشت، گفت راهی بین داغستان و گرجستان باید احداث شود و این راه باید قابل استفاده برای خودروهای سنگین نظامی باشد.
14 فوریه 2008: به گفته پوتین در صورتی که کوزو به رسمیت شناخته شود روسیه نیز برای پاسخ به غرب برنامه ای طراحی کرده و آن برنامه را به اجرا خواهد گذاشت.
17 فوریه 2008: کوزو توسط آمریکا و بیشتر کشورهای اروپایی برسمیت شناخته شد.
21 فوریه 2008: ساکاشویلی و پوتین باهم دیدار کردند. به گفته وزیر امور خارجه روسیه، پوتین نتایج منفی عضویت گرجستان در ناتو را برای ساکاشویلی توضیح داد. هر دو ابراز امیدواری کردند که روابط دو کشور گرمتر شود.
6 مارس 2008: روسیه به صورت رسمی اعلام کرد که تحریم های آبخازیا برای خرید اسلحه از کشورهای مشترک المنافع باید پایان یابد.
25 مارس 2008: پروازهای هوایی بین تفلیس و مسکو از سر گرفته شد.
28 مارس 2008: ساکاشویلی به آبخازها پیشنهاد کرد، در صورت پیوستن به گرجستان می توانند در تمامی ارگانهای مهم دولتی نماینده داشته و از استقلال بیشتری بهره ببرند.
3 آوریل 2008: اعضای سازمان ناتو در بخارست برای بخشیدن MAP به گرجستان و اوکراین به توافق نرسیدند؛ ولی اعلام کردند که این دو کشور در آینده حتما به عضویت این سازمان درخواهند آمد. پوتین در نامه ای که به رهبران جدایی طلب در تسخینوالی و سوخومی نوشت، اعلام داشت در صورت عضویت گرجستان در ناتو، روسیه از جدایی طلبان حمایت خواهد کرد. ساکاشویلی این قدم پوتین را خطرناک خواند.
9 آوریل 2008: وزیر امور خارجه روسیه اعلام کرد که روسیه هرگز به گرجستان اجازه عضویت در ناتو را نخواهد داد.
16 آوریل 2008: پوتین به دولت روسیه فرمان ایجاد روابط مستقیم با جدایی طلبان را صادر کرد.
18 آوریل 2008: پوتین به دولت روسیه دستور حل مشکلات روادید با گرجستان و واردات کالا به روسیه را صادر کرد.
20 آوریل 2008: هواپیمای تجسسی و بدون سرنشین گرجستان در آبخازیا توسط نیروی هوایی روسیه مورد هدف قرار گرفت. ویدئوی این حمله در تلویزیون پخش شد.  مسؤلیت این حمله را جدایی طلبان بعهده گرفتند؛ ولی سازمان ملل با تحقیقاتی که انجام داد ثابت کرد که جنگنده های روسی این حمله را صورت دادند.
21 آوریل 2008: روسیه با گرجستان روابط پستی را از سرگرفت.
29 آوریل 2008: روسیه با هدف قدرت بخشیدن به نیروهای صلح بان در آبخازیا، ابزار آلات و ماشینهای سنگین نظامی را به این منطقه منتقل کرد.
31 مه 2008: روسیه راه آهن بین سوخومی و اوچامچیره را بازسازی کرد. تفلیس این عمل روسیه را نوعی آمادگی برای جنگ خواند.
6 ژوئن 2008: ساکاشویلی و مدودف باهم دیدار کردند. در این دیدار مدودف به ساکاشویلی گفت که مشکلات بین روسیه و گرجستان بدون دخالت کشورهای دیگر حل خواهد شد.
10 ژوئن 2008: ساکاشویلی اعلام کرد که هدف روسیه از تعمیر راه آهن، انتقال تانکها به گرجستان است.
18 ژوئن 2008: پلیس گرجستان صلح بانان روس را به جرم حمل آر پی چی در شهر زوگدیدی دستگیر کردند.
27 ژوئن 2008: روزنامه کمرسانت، نامه محرمانه ساکاشویلی به روسیه را چاپ کرد. مضمون این نامه برنامه حل مشکل آبخازیا بود. در این نامه به عقب نشینی نیروهای روس تا رود کدوری و ایجاد پایگاههای نظامی مشترک و ایجاد روابط اقتصادی اشاره شده بود. ساکاشویلی گفت که ما این برنامه و پیشنهاد را به مسکو فرستادیم اما مورد قبول روسها واقع نشد.
3 ژوئیه 2008: اتومبیل دیمیتری ساناک اف (رهبر اوسهای متمایل به گرجستان و مخالف کوکوئیتی) منفجر شد. در این انفجار سه پلیس زخمی شدند.
9 ژوئیه 2008: رگوزین نماینده روسیه در ناتو گفت: در مناطق مورد بحث، روسیه سالها حضور داشته و منافعی سنتی دارد. ما هرگز به ناتو اجازه نخواهیم داد که در این محدوده ها نفوذ کند.کاندولیزا رایس به تفلیس سفر کرد. در همان روز دو هواپیمای جنگنده روسیه وارد مرز هوایی گرجستان شدند.
10 ژوئیه 2008: روسها علت نادیده گرفتن مرزهای هوایی گرجستان توسط جنگده های خود را نشان دهنده علامت خطر به گرجستان خواندند. گرجستان در پاسخ سفیر خود را از مسکو فرا خواند.
15 ژوئیه 2008: در نزدیکی مرزهای گرجستان در قفقاز شمالی مانورهای آموزشی با نام قفقاز 2008 انجام شد. با توجه به اخبار منابع روسی، در این مانورها روش های ایجاد آرامش در مناطق متشنج آموزش داده می شد.    
19 ژوئیه 2008: اشتاینمایر وزیر امور خارجه آلمان به گرجستان سفر کرد و طرح خود را به دو کشور ارائه نمود؛ اما مسکو این طرح را قبول نکرد. طبق این طرح باید طرفین قرارداد عدم استفاده از نیروی نظامی، برای حل مناقشه را امضاء می کردند و برنامه اقتصادی برای پیشرفت آبخازیا به کار می بستند و با گفتگو مسئله آبخازیا را حل می کردند. آبخازها پیش شرط مذاکره را خروج نیروهای نظامی گرجستان از کودوری خواندند.
24 ژوئیه 2008: برایزا نماینده آمریکا در قفقاز جنوبی برای مذاکره به آبخازیا سفر کرد و به آبخازها پیشنهاد مذاکره با گرجی ها را داد؛ اما آنان قبول نکردند.
25 ژوئیه 2008: روسیه تعمیر راه آهن سوخومی- اچامچیره را زودتر از موعد مقرر به پایان رساند. این تعمیرات می باید در 6 آگوست به پایان می رسید.
2 آگوست 2008: تیراندازی ها از هر دو طرف آغاز شد. در تسخینوالی از کشته شدن 6 نفر خبر دادند. روسیه مردم عادی را از شهر خارج کرد.
4 آگوست 2008: 300 نفر پارتیزان از روسیه وارد تسخینوالی شدند.
5 آگوست 2008: دیپلمات ها و نمایندگان کشورها به منطقه سفر کردند و از نزدیک روستاهای بمباران شده گرجی را دیدند.
6 آگوست 2008: اوسها به سوی روستاهای اونوی و تسولی آتش گشودند.
7 آگوست 2008: بمباران روستاهای گرجی نشین ادامه یافت و چند نفر از صلح بانان گرجی کشته شدند. پوپوف نماینده روسیه به علت پنچری تایر ماشین، نتوانست وارد تسخینوالی شود. اوسها نیز حاضر به گفتگو با نخست وزیر نشدند. ساکاشویلی به نیروهای گرجی دستور پایان تیراندازی را داد؛ اما اوسها باز به تیر اندازی ادامه دادند. ساکاشویلی دستور شروع عملیات نطامی را صادر کرد.